13 nov Mijn hemel? Mijn hemel!

Had niets dan betekenis
was dat ‘ons’ wel zo speciaal
was het een verzinsel van mijn hoofd
of van mijn op hol geslagen hart?

Ik buitel over mijn gedachten
voel mijn buik draaien
als niets écht was, zoals ik dacht dat het was
mijn hemel, waar kan ik dan nog op vertrouwen?

Dan is daar weer de Eeuwige

Die Ene, die ik vertrouw
die fluistert in mijn hart
het Heilige Hart

De immer onveranderlijke

Die ziet, hoe het ik buitelt en draait
en weet, straks herinnert zij zich weer
waar ze thuis is

Mijn hemel?
Mijn hemel!
Daar kan ik op vertrouwen!